Patates yumru nedir

ana » Sebze bahçesi » patates

Patates üreticileri tohum hakkında konuştuğunda, yumru değil bitkisel bir tohum olan yumru anlamına gelir. Patates yumruğu% 70-75 su içeriği ve kalan% 25-30 kuru madde ile modifiye edilmiş bir köktür. Yeni büyümenin başladığı tomurcukları vardır.

Patates yumru nedir

Yumru - oynayan bir bitkinin parçası yıl boyu büyüme sezonunda rol. Enerji ve besinlerin depolanması olarak, bir sonraki büyüme mevsimi boyunca büyümeyi ve aseksüel reprodüksiyonun bir aracı olarak yeniden üretmeye hizmet eder.

Kesin olarak konuşan bu, yeraltı sapının ucu, besin maddeleri ile şişen rizom denir.

Bitki yeni sürgünleri desteklemek için depolanmış enerjiyi kullanır, böylece türlerin hayatta kalmasını sağlar. Köklerin yaptığı gibi bitkinin toprağa bir dayanak kazandırmasına yardımcı olur.

Yumru Tanım

Patatesler, normal bir gövdeli (tomurcuk veya göz denilen düğümler dahil) ve bir internodun bulunduğu bir kök yumrudur. Yapısal olarak her düğümün yaprak izi vardır, filizlenip yeni bir sapa dönüşebilir.

Bitki bütün ve dilimlenmiş patateslerden yetiştirilir ve dikilen numuneden elde edilen sapların sayısı, gözlerin sayısına ve fizyolojik yaşına bağlıdır.

Böbrekler, bir sarmalın içinde, stolonun tutturma noktasının karşısındaki baştan başlayarak düzenlenir. Terminal tomurcuğu, normal bir sap gibi, apikal baskınlığı gösteren, stolon bağlantısının uzak noktasında ortaya çıkar.

Yumru içinde, hücreler gibi genişlemiş bir parankim içinde depolanmış nişasta ile doldurulur. İç kısım, herhangi bir gövde (çekirdek, vasküler bölge ve korteks) için tipik bir hücre yapısına sahiptir.

Yumru nasıl oluşturulur

Kök Tuber kalınlaşmış rizomlardan oluşur (yeraltı sapları) veya sap üzerindeki alt yaprak sinüslerinden gelişen ve toprağa çimlenen stolonslardır.

Stolon, stolon köklerinin büyümesini engelleyen yüksek düzeylerde oksinlerin bulunduğu uzun günlerde uzar. Yeni bir patates oluşumu başlamadan önce, stolon belirli bir yaşta olmalıdır.

Bitki büyüdükçe yapraklar nişasta üretir.yeraltı saplarının (stoonlar) uçlarına aktarılır. Toprak yüzeyine daha yakın konumlanmış birkaç yumru oluşturarak kalınlaşırlar.

Şişlikleri, bitki, kaynaklarının çoğuna yatırım yapmaya başladığında ortaya çıkar. Yumru oluşumu tamamlandığında toprak sıcaklığı 27 ° C'ye ulaşır. Patatesler soğuk mevsimin kültürü olarak kabul edilir.

Zararlılar ve hastalıklar

Geç yanıklık

Patatesler için ciddi bir sorun olmaya devam ediyor. Phytophthora miselyum, Phytophthora infestans neden olduğu hastalık, hızla yeşillik ve patates yayılıyor. Ilıman bölgelerde, toprak veya bitki döküntüleri mevsimler arasında patojen barındırır.

Bu enfekte örneklerde hayatta kalır geçen sezondan beri toprakta kal. Tohum parçaları da enfekte olabilir ve patojeni içerebilir. Enfekte tohumlardan yeni sürgünler ortaya çıktığında, mantar enfekte olur veyeni büyüme üzerinde sporuliruet.

spor keseleri

Patojenin ürettiği mikroskopik, aseksüel sporlar. Uygun çevre koşullarında, hava veya suya yayılır. Yapraklara, düşük sıcaklıklara ve yeterli neme maruz kalırlar ve ıslak yaprak yüzeyinde göç eden zoosporları serbest bırakırlar.

Her zoospore sonunda belirtilen koşullarda filizlenir ve yaprak dokusuna bir embriyonik tüp gönderir. Birkaç alanda epidermise penetre olmak, küçük kahverengi lekelere neden olur. Çoğunlukla büyük çürümeye dönüşürler.

Ortak kabuk

Patatesin fitopatojenik Streptomyces uyuzlarıyla enfeksiyonu. Enfeksiyon belirtileri mantar oluşumları ile yüzeyde görünür Çapı birkaç milimetreye kadar olan kahverengi düzensiz şekil.

Hastalık kalitesini düşürse de hastalık verimi etkilemez. Enfekte olmuş patatesler yenilebilir, etin kalitesi ve lezzeti sağlıklı örneklerde olduğu gibidir. Ortak kabukların sebebi bitkiyi yetiştirirken su eksikliği.

Gümüş kabuk

Helminthosporium solani patojeni neden oldu.Yumru üzerinde ortaya çıkan açık kahverengi lekeler, cildin geçirgenliğini değiştirir, bu da büzülmeye ve su kaybına yol açar. Hastalığın yayılması için ideal koşullar - yüksek sıcaklık ve yüksek nem.

Tozlu uyuz

Spongospora subterranea psödo mantar tarafından neden olduğu f. sp. İşaretler hafif hasar içerir. (beyaz büyüme) erken hastalıkyumruların yüzeyinde parlak püstüllere (siğil şeklinde) ilerlemek.

Olgunlaşma ile, kahverengi bir toz kütlesi ile dolu ülser oluşturan, belirgin, çatlak olurlar.

Oosporoz veya uyuz tüberkülozu

Etken madde, tohum yumruları üzerindeki gözleri etkileyen Ascomyceteum mushroom, Polyscytalum pustulans'dır.

haşarat

haşaratpatates hastalıkları bulaşır ve zararlı bitki:

• colorado beetle;
• patates güvesi (fluorimea);
• büyük yaprak biti;
• nematod.

Patates yapısı

Patatesler, çeşitliliğe bağlı olarak 100 santimetreye kadar büyüyen bir otsu çok yıllık bitkidir. Yapraklar çiçek açtıktan, meyve vermekten ve yumru oluşumundan sonra ölür. Çiçekler sarı stamens ile beyaz, pembe veya mor vardır (yumruların derisi çiçeğin rengine bağlıdır).

kültür esas olarak böcekler tarafından çapraz döllenmişama aynı zamanda kendi kendini tozlaştırdı. Yumru köklerin oluşumu için sinyal, kural olarak, gün ışığının uzunluğunda bir düşüştür, ancak ticari çeşitlerde bu eğilim en aza indirgenir.

Patates şunları içerir:

• bitkinin toprak parçası (veya üst kısımlar): birkaç gövdeden (4 ila 8) oluşan bir dallanma funda;
• yaprakları aralıklı koyu yeşil—eşleşmemiş—pinnately—Disseke, disseke spirally düzenledi. Her yaprak, orta lobda (aks), loblar arasında lobüllerin olduğu ve aralarında - dochki (yaprağın yaşına göre değişir) arasında yer alan, yanal zıt lobların çiftleri ile temsil edilir, yaprakların üstüne eşlenmemiş bir lob yerleştirilir;
• çiçekler biseksüel ve ana parçalara sahip: kaliks, nimbus, erkek eleman (staminate) ve dişi eleman;
• stolonsdüğümlerdeki adventif kökleri ve tomurcuklardan yeni bitkiler oluşturur.

Patates meyveleri nelerdir

Soluk kaldığında, bitki yeşil kiraz domatesine benzeyen küçük yeşil meyveler üretir. Yumrulardan yetişen bitkiler ebeveynlerin klonlarıdır.

Yeni çeşitler daha sonra vejetatif olarak çoğaltılan tohumlardan yetiştirilir. Bereketli meyveler tetraploid çeşitlerinde 200'den fazla patates çekirdeği içerir.

Kök bitkileri, rizomlar, yumru kökler, kök yumru kökleri kök sistemine aittir.meyvelerle karıştırılmamalıdırlar. Botanikte, gerçek kökler (kökler ve kök yumruları) kökten (yumrular, rizomlar) ayrılır.

Stolon, rizomla benzerdir, aksine, bitkinin ana gövdesidir. Stolondan gelen sürgünler mevcut kökten gelişir, uzun internodlara sahiptir ve sonunda yeni sürgünler oluşur.

Kültürün biyolojik özellikleri

Dikimden olgunlaşmaya kadar çeşitler, çeşitlere bağlı olarak 80 ila 150 gün arasında değişir. Patateslerin yaşam döngüsü, bir sonraki vejetatif kuşağa yol açan bir dinlenme dönemi, son olarak çimlenme ile başlayan, başlangıç ​​ve büyüme ile karakterize edilir.

Çimlenme başlangıcı dinlenme bir süre sonra artan hücre metabolizması eşlik eder. Fideler böbrekler (gözler) görünür.

Takip oluşmuş tüm sebze parçaları. Fotosentez meydana gelir. İlk ve ikinci aşamalar, dikim tarihine, toprak sıcaklığına ve diğer çevresel faktörlere, yumruların fizyolojik yaşına ve belirli çeşitlerin özelliklerine bağlı olarak 30 ila 70 gündür.

Yumru oluşumu ana gövdenin tabanında gelişen yanal yeraltı tomurcuklarından tohum tüplerinin ekilmesinden yaklaşık 30 ila 60 gün sonra meydana gelir ki bu da yer altı diyagravropropik büyümeden dolayı stololara dönüşür.

Koşullar yumruların başlaması için elverişli olduğunda, stolonun uzaması durur ve stolonun apikal bölgesinin çekirdeği ve korteksinde yer alan hücreler önce genişler ve sonra uzunlamasına bölünür.

Bu süreçlerin kombinasyonu, stolonun subapikal kısmının şişmesine yol açar. Bu faz çiçeklidir (her zaman değil).

Genişleme sürecinde yumrular karbonhidratlar biriktirir (esas olarak nişasta) ve proteinler. Genel metabolik aktiviteyi azaltmak, sıradan depolama kapları gibi davranırlar.

Dikimden, üretim alanına ve pazarlama koşullarına bağlı olarak, dikimden 90 ila 160 gün sonra yumrular hasat edilir. Nişasta tipik olarak olgun bir yumru kökünün taze ağırlığının% 20'sini oluşturur.

sonra patates asmaları ölürYumru kabuğunun kabuğu kalınlaşır ve sertleşir (şeker, nişasta haline dönüşür), bu da hasat sırasında yumruların mikroorganizmaların girişini bloke ederek, hasat sırasında yumruların daha iyi korunmasını sağlar.

Geri kalan periyot görünür büyümenin yokluğu ile belirlendiği halde, uyku meristemleri metabolik olarak aktif kalır, sadece birçok hücresel süreçlerin oranı bastırılır.

Patateslerin kimyasal bileşimi ve besin değeri

Yumru, ortalama olarak suyun yaklaşık% 78'ini içerir, böylece sadece kalan% 20 doğrudan besin değerine sahiptir. Karbonhidratlar (% 18.4) nişastanın ve çözülebilir bazı dekstroz karbonhidratlarının, şekerin temsil ettiği patateslerin en bol besin maddesidir.

Genç yumrularda, büyük oranda şeker ve daha az nişasta. Ancak toprakta ne kadar uzun olursa, nişasta içeriği de o kadar artar. Nişastanın çimlenmesi çözünür glikoza dönüşür.

Bazen yüksek selüloz içeriği nedeniyle patateslerin sindirilemez olduğunu duyabilirsiniz. Aslında, bu eleştirinin temeli yoktur. Selüloz içeriği birçok tahıl ve sebzede olduğu gibi% 0,5'ten azdır.

şişman veya eter özü önemsiz miktarlarda görünürBesin değeri tartışılırken neredeyse göz ardı edilebilir, özellikle de çoğu balmumu benzeri bir vücut biçiminde yenmez bir kabukta olduğu için.

Patates proteinleri üç gruba ayrılır: patatin, proteaz inhibitörleri ve yüksek moleküler proteinler. Patatin glikoproteini, patateslerde toplam çözünebilir protein miktarının yaklaşık% 20'sini oluşturur. Patatin enzimatik aktivite gösterir, zararlılara ve patojenlere karşı korumada rol oynar.

Patateslerdeki azotlu maddelerin protein olmayan formları asparajin ve az miktarda amino asittir. Sindirimi teşvik etmeleri veya benzer bir amaca hizmet etmeleri mümkündür.

Patateslerde bulunan en önemli mineraller potasyum ve fosforik asit bileşikleridir. Farklı yaştaki yumrular ve farklı olan farklı organik asitler (sitrik, tartarik ve süksinik) vardır. Bazı patateslerin tadı dikkate.

Patatesler iyi bir B6 vitamini kaynağı ve iyi bir potasyum, bakır, C vitamini, manganez, fosfor, niasin, diyet lifi kaynağıdır.Antioksidan aktivitesi olan pek çok besin maddesi içerir. Bu önemli sağlık destekleyici bileşikler arasında karotenoidler, flavonoidler ve kafeik asit bulunur.

Patates uygulaması

Modern dünyada, patates sadece yemek için değilAlkollü içeceklerin üretimi dahil.

Patates kullanmak için yüzlerce farklı yol arasında:

• gıda endüstrisinde nişasta, tekstil endüstrisinde, kalınlaştırıcıların üretiminde, yapıştırıcılarda ve kağıt ve levhaların imalatında kullanılır;
• plastik ürünlerin üretiminde kullanılmak üzere polilaktik asit elde etmek için araştırılmış; nişasta biyobozunur ambalajlama için bir baz görevi görür;
• bal ile karıştırılmış patates kabuğu - yanıklar için halk ilaç Hindistan'da. Yanık merkezlerinde, ülkeler yanıkların tedavisi için ince bir dış tabaka yumruları ile deneyler;
• Klonal yapısı, sıralı doku parankimi, düşük metabolik aktivite nedeniyle bilim adamları tarafından araştırıldı.

Avrupa ve Rusya'da Kültürel Tarih

İspanyol tacirleri ilk olarak 1532'de Peru'ya geldiklerinde altın arayışında patateslerle karşılaştılar. İspanya'da 1570 yılında patateslerin gelmesinden sonra, İspanyol çiftçiler, çoğunlukla hayvancılık için gıda olarak küçük bir ölçekte büyümeye başladı.

İspanya'dan, patates İtalya'ya ve diğer Avrupa ülkelerine 1500'lerin sonuna kadar yayıldı. başlangıçta sıcak bir karşılama almayan insanlardan.

Kuzey Avrupa'da patates, egzotik bir yenilik olarak botanik bahçelerinde yetiştirildi. Rusya'da patateslerin tanıtımı geleneksel olarak Büyük Peter'ın adıyla ilişkilidir.

Başka bir versiyona göre, Büyük Catherine, vatandaşlara yumruları yetiştirmeye başlamalarını emretti, ancak Ortodoks Kilisesi tarafından desteklenen ve çoğunluğunun, İncil'de patateslerin söz konusu olmadığını iddia eden halkın çoğunluğu, bu göstergeyi göz ardı etti.

1850 yılına kadar, patates Rusya'da yaygın olarak yetiştirilmemişti.Nicholas'a kadar İmparatoriçe'nin emrini uygulamaya başladım.

Patates - bitkinin önemli bir modeli. Çalışması için çekici bir model haline getiren çeşitli biyolojik özelliklere sahiptir. Diğer birçok önemli ürün gibi, patatesler de polipoiddir. Poliploidinin ürün üretimi üzerindeki etkisi hala belirlenmekte, ancak ürünlerde yaygınlığı belirli avantajlar sağlamaktadır.