Kenmerken van de structuur van een paddestoel

hoofd- » champignons

Fans van "stille jacht" voor een lange tijd bezocht het idee: Dat zou deze schoonheid zijn - ja te zijn datsja, mag noch de boswandeling is niet nodig, noch zwoegen, noch voet stampt.En de eeuwenoude droom die uitkomt - u kunt nu groeien en oesterzwammen en champignons, en types met pakkende namen Otherworldly: meytake, reishi, shiitake meteen thuis voelen! In deze review zullen we praten over de structuur van de amaniet.

De structuur van dop champignons

Maar voordat we aan de slag met de productie van lekkernijen komen, is het noodzakelijk om uit te vinden wat dit bosbewoners nodig is, en dat - is gecontra-indiceerd.En daarom rijst meteen de vraag: wat is een paddestoel en wat is zijn structuur?

De eerdere toewijzing aan lagere planten is niet langer relevant - deze organismen worden niet alleen gekenmerkt door de manier van leven van de planten, maar ook door sommige kenmerken van dieren. Bijvoorbeeld, de huid van de dop lijkt op het slijmvlies van de maag: markeert de spijsverteringsenzymen op het oppervlak, bij het bereiken van de noodzakelijke staat van het voedsel dat ze hebben verteerd, absorbeert het actief de "voedende bouillon" erin.

Het is een grote vergissing om te denken dat paddenstoelen door de bosbodem zijn gebroken en zich bashen in de zon en snel vet worden van de zomerregens. Nee, dit zijn alleen fruitlichamen die binnen een week zullen rotten als ze niet door dieren worden gegeten of door mensen worden opgepikt.

Deze paddestoel is praktisch onkwetsbaar en eeuwig, omdat hij beschermd is tegen ongunstige omstandigheden met een dikke laag geschikte grond ervoor. "Echt" is een mycelium- of champignonkolonie, bestaande uit dunne gevoelige draden - hyfen die zich in alle richtingen in de grond verspreiden.

Het is deze omstandigheid die ze gebruiken bij het kweken van champignons: het is noodzakelijk om het mycelium zorgvuldig in fragmenten te verdelen - en het kan worden getransporteerd naar ten minste een andere staat, als alleen de omstandigheden op de weg overeenkomen met de vereiste. En dan groeien van het de gewenste soorten paddenstoelen thuis.

Als je de dop draait

Op plaatsen die worden beoordeeld door hyphae als de meest gunstige voor groei, begint 'vruchtlichamen'. Hier vormen ze bijzonder dichte structuren - fruitlichamen, of de paddenstoelen zelf. Schimmellichamen zijn niets meer dan een compacte massa parallelle, gestapelde hyfenvezels, elk lijkt op een geslagen kabelbreuk.

Het fruitlichaam bestaat uit poten en doppen met een andere structuur. daarom naarmate het groeit, begint de verdeling van de cellen die het weefsel vormen:

• vezels met de functie van opleiding en behoud van vorm;
• zeer gespecialiseerde structuren.

De eerste zijn de basisstoffen, het "anker" van de poten en de doppen van de paddestoelconstructie. Naast de klassieke vorm zijn er fruitlichamen: koraalvormig, bolvormig, vergelijkbaar met een oor of schotel en vele andere, zelfs meer bizarre configuraties.

Vanuit de cellen met een smalle specialisatie, worden sporen dragende structuren gevormd - de voortplantingsorganen.

Als het bovenste deel van de dop wordt gevormd door hetzelfde vezelige "vlees" als de poot, heeft het onderste deel (hymenofoor genaamd) het uiterlijk van een sponsachtige laag of een cirkel van radiaal divergerende platen. Minder vaak heeft de hymenofoor een oppervlak:

• glad;
• stekelige;
• gevouwen;
• labirintopodobnuyu.

Op de zijoppervlakken van de buizen of platen van de hymenofoor bevinden zich knotsvormige formaties - basidia, aan het einde waarvan sporen worden gevormd.

Bij soorten met een andere structuur rijpen de sporen in gesloten holtes die geen toegang hebben tot de buitenkant - zakken die zich ofwel op het buitenoppervlak of in de diepten van de fruitlichamen bevinden.

In overeenstemming met deze functie zijn paddenstoelen onderverdeeld in:

• basidiomyceten (buisvormig, lamellair en met een andere structuur van de hymenofoor) en
• Ascomyceten, of buideldieren (Griekse Askos betekent "tas").

Bij nadere inspectie

Paddestoelen kunnen een eencellige of meercellige structuur hebben.

Een voorbeeld van de eerste optie is gist, bestaande uit een enkele cel (zelfs als er veel dochterkamers zijn gevormd tijdens het ontluikende proces, is dit één cel). Vanwege het bestaan ​​in een overvloedige voedselomgeving, realiseren velen van hen niet hun vermogen tot seksuele voortplanting, maar geven ze de voorkeur aan ontluiken.

De dopvormige paddenstoel van een traditionele structuur, met een groot vruchtlichaam, is een meercellig organisme. Hij heeft een hoed en een been. Het been kan op de dop worden aangesloten:

• in het centrum;
• excentriek (niet gecentreerd);
• zijwaarts (de benen samenvoegen met de rand van de dop).

Deze structuur wordt volledig gerechtvaardigd door de taak van elk onderdeel van de structuur.

De beensteunpaal tilt de pet zo hoog mogelijk boven het maaiveld op. Hoe langer het been, hoe langer er geen contact van de dop met de grond zal zijn, wat betekent dat het niet langer zal rotten. Bovendien, omdat het beter zichtbaar is voor dieren die paddenstoelen eten: slakken en groter, tot aan elanden.

De heldere kleur van de dop en de geur die eruit komt, stimuleert ook de wens om de paddenstoel op te eten. Maar waarom dit doen? Voor de verzadiging van het lichaam van de persoon die heeft gegeten en ... voor de verspreiding van de soort naar nieuwe uithoeken van het bos Of zelfs voor "export" naar het naburige bos.

hoofd - de bovenschedel is niet alleen een versiering van de schimmel, maar ook, zo niet een voortplantingsorgaan, dan tenminste een deel van het plan om nieuwe gebieden in te nemen,

Want het bevat controverse.

Fokfuncties

De sporen zijn duidelijk zichtbaar onder de verouderde monsters in de vorm van een cirkel (met een diameter precies ter grootte van de dop) van poeder met een karakteristieke kleur voor de soort. Nadat ze zijn gerijpt en uit de dop zijn gemorst, herhalen ze precies de tekening van de hymenofoor - buisvormig, lamellair of andere (in de tondel - labyrint-achtig).

Een spore is een analoog van een zaad van hogere planten, matrix van één cel, die het hele programma van leven en ontwikkeling van het organisme bevat.Wordt gegeten, wordt het niet verteerd in het lef van degene die heeft gegeten, maar op de grond valt en er diep in ontkiemt, geeft aanleiding tot een nieuw mycelium.

Dus voor de sluwheid neemt de kans toe om zich verder te vestigen, omdat de geschillen, zonder in het lichaam van het dier gereisd te hebben, zal op nieuwe plaatsen vallen, vaak vele kilometers van de oude.

Uit de darm van de mens is het onwaarschijnlijk dat sporen in de bodem terechtkomen (eerder in riolen). Maar een persoon gooit op een mesthoop, hetzij in een compostdoos, paddestoelen garnituren, of zelfs hele exemplaren: wormy, oud en overrijp. En na een tijdje, met verrassing en vreugde, vindt hij er stevige champignons of andere soorten, bescheiden voor de groeiomstandigheden.

Het kweken van paddenstoelen in de tuin is helemaal niet moeilijk.

Bosschoonheden, want zelfs licht is niet echt nodig voor het leven - alleen warmte, vocht en een voedingsbodem. daarom maak ze voorwaarden voor groei bijna niets - u hoeft alleen mycelium te kopen op een plant of houtachtige ondergrond, of paddestoel caps op een geschikte plaats op de site te "settelen".

En houtsoorten uit de klasse van tondelarbeiders worden geïmplanteerd in het trimmen van geschikt dood hout door het mycelium op speciale stokken te plaatsen (steriel verzonden)verpakking) in de gaten geboord, gevolgd door hun verzegeling met een inert materiaal.

Oesterzwammen worden met succes gekweekt op een plant-stro substraat. maar omwille van zulke waardevolle paddenstoelen als Reishi, zou het geen zonde zijn om te proberen mycelium in een levende boom te transplanteren.